خلاصه کتاب پنج گفتار درباره روانکاوى ( نویسنده زیگموند فروید )

کتاب «پنج گفتار درباره روانکاوی» اثر زیگموند فروید، دریچه ای گشوده به جهان ناخودآگاه و بنیان های تفکر روانکاوانه است که مفاهیم کلیدی روانکاوی را برای همگان قابل فهم می سازد.

این اثر فروید، نه تنها یک معرفی جامع و دقیق از اصول روانکاوی به شمار می رود، بلکه خواننده را در سفری عمیق به لایه های پنهان ذهن همراهی می کند. او در این گفتارها، با زبانی ساده و جذاب، ایده های انقلابی خود را درباره چگونگی شکل گیری شخصیت، ریشه های اختلالات روانی و نقش ناخودآگاه در زندگی روزمره، به مخاطب عرضه می دارد. مطالعه این خلاصه، دروازه ای است به سوی درک عمیق تر نظریات فروید و گامی محکم برای ورود به دنیای پیچیده و در عین حال روشنگر روانکاوی.

زیگموند فروید: معماری ذهن ناخودآگاه

زمانی که نام زیگموند فروید به میان می آید، ناخودآگاه ذهن به سمت دنیای پنهان و کشف های عمیق درباره ماهیت بشر سوق پیدا می کند. او را پدر روانکاوی می دانند؛ شخصیتی که با شجاعت و کنجکاوی بی باکانه اش، مرزهای دانش روانشناسی را برای همیشه تغییر داد. زندگی فروید، سرشار از تعمق، مطالعه و تلاش برای پرده برداری از رازهای ذهن انسان بود. او نه تنها یک نظریه پرداز، بلکه کاوشی گر دلیر در قلمروهای ناشناخته ذهن بود که توانست با نظریاتش، دیدگاه ما را نسبت به رویاها، خاطرات، امیال و حتی رفتارهای روزمره دگرگون کند.

کتاب «پنج گفتار درباره روانکاوی» نقطه ی ورود بی نظیری به جهان فکری فروید محسوب می شود. این اثر، بیش از آنکه یک کتاب خشک و آکادمیک باشد، گویی شرحی دلنشین و مرحله به مرحله از چگونگی شکل گیری ایده های بنیادین اوست. در این صفحات، خواننده فرصت می یابد تا به طور مستقیم با استدلال ها و مثال های خود فروید همراه شود و درک کند که چرا مفاهیمی چون ناخودآگاه فروید، سرکوب یا عقده ادیپ، تا این حد در تاریخ تفکر بشری تأثیرگذار بوده اند. این کتاب نه تنها برای دانشجویان روانشناسی، بلکه برای هر کسی که به دنبال شناخت عمیق تری از خود و دیگران است، یک راهنمای اساسی و الهام بخش به شمار می رود.

گشت وگذار در اعماق روان: پنج گفتار اصلی

فروید در این پنج گفتار، به شکلی هنرمندانه، مفاهیم پیچیده روانکاوی را مانند یک راهنما، گام به گام برای مخاطبان خود تشریح می کند. این گفتارها، در واقع هسته مرکزی نظریات او را تشکیل می دهند و هر یک از آن ها، پرده ای جدید از اسرار ذهن بشر را کنار می زنند. برای درک بهتر، می توان تصور کرد که هر گفتار، فصل جدیدی از یک داستان هیجان انگیز است که در نهایت به درکی جامع از روانکاوی فروید منجر می شود.

گفتار اول: ریشه های پنهان روانکاوی

در ابتدای سفرمان با فروید، او ما را به سال های آغازین تحقیقاتش می برد؛ زمانی که روانکاوی هنوز نامی نداشت و او در پی کشف راه حلی برای معضلات بیمارانش بود. در این گفتار، فروید از تجربیات اولیه خود با بیماری هیستری و همکاری هایش با شارکو و بروئر سخن می گوید. او تشریح می کند که چگونه مشاهده ی علائم فیزیکی بدون دلیل پزشکی واضح، او را به سمت این باور سوق داد که ریشه ی این رنج ها در لایه های پنهان ذهن نهفته است. شاید در ابتدا، هیپنوز ابزاری برای دسترسی به این لایه ها بود، اما فروید به تدریج دریافت که این روش، محدودیت های فراوانی دارد.

لحظه ی کلیدی در این گفتار، زمانی فرا می رسد که فروید از هیپنوز فاصله می گیرد و به سوی روش نوینی به نام «تداعی آزاد» حرکت می کند. او کشف می کند که با تشویق بیماران به بیان هر آنچه که به ذهنشان می آید، بدون هیچ سانسور یا قضاوتی، می توانند به خاطرات، احساسات و افکار سرکوب شده ی خود دست یابند. این تداعی ها، مانند قطعات پراکنده یک پازل هستند که با صبر و دقت تحلیل گر، به تدریج تصویری کامل از ناخودآگاه بیمار را آشکار می سازند. این گذر از هیپنوز به تداعی آزاد، به حق «سنگ بنای روانکاوی» و گام نخست فروید در کشف قلمرو وسیع و ناشناخته ناخودآگاه به شمار می رود. این گفتار نه تنها تاریخ روانکاوی را روایت می کند، بلکه به خواننده این حس را می دهد که شاهد تولد یک علم جدید است.

گفتار دوم: سرکوب و قلمرو ناشناخته ناخودآگاه

با ورود به گفتار دوم، فروید ما را عمیق تر به قلب نظریاتش می برد و یکی از محوری ترین مفاهیم روانکاوی را معرفی می کند: «ناخودآگاه». این مفهوم، در نگاه فروید، تنها یک بخش تاریک از ذهن نیست، بلکه گنجینه ای از افکار، خاطرات، امیال و احساساتی است که از خودآگاهی ما دور مانده اند، اما همچنان بر رفتار و احساساتمان تأثیر می گذارند. او این ناخودآگاه را مانند کوه یخی می داند که تنها قسمت کوچکی از آن روی آب (خودآگاه) نمایان است و بخش اعظم آن، در زیر آب (ناخودآگاه) پنهان مانده است.

کلید اصلی حفظ این ناخودآگاه، مکانیسمی است که فروید آن را «سرکوب» (Repression) می نامد. سرکوب، فرایندی ناخودآگاه است که از طریق آن، ذهن ما افکار، خاطرات یا امیال ناخوشایند، دردناک یا غیرقابل قبول را به عمق ناخودآگاه می راند تا از ورود آن ها به خودآگاهی جلوگیری کند. اما این محتویات سرکوب شده، ناپدید نمی شوند؛ آن ها در زیر سطح ذهن به فعالیت خود ادامه می دهند و می توانند به شکل علائم نوروتیک، اضطراب ها، فوبیاها یا حتی رویاها ظاهر شوند. تصور کنید که سعی می کنید یک توپ بزرگ را زیر آب نگه دارید؛ هر چقدر هم که فشار وارد کنید، بالاخره آن توپ تمایل به بالا آمدن دارد. افکار سرکوب شده نیز همین گونه اند؛ آن ها به دنبال راهی برای ابراز خود هستند و گاهی از مسیرهای غیرمنتظره ای مانند لغزش های زبانی یا فراموشی های عجیب و غریب به سطح می آیند.

فروید در این بخش، ارتباط سرکوب با علائم روان رنجورانه را به وضوح تشریح می کند. او نشان می دهد که چگونه یک خاطره یا میل سرکوب شده می تواند به صورت یک بیماری فیزیکی یا روانی بدون منشأ ارگانیک بروز کند. این گفتار، چشم اندازی جدید به ریشه های رنج های روانی می بخشد و اهمیت کشف و تحلیل محتویات ناخودآگاه را برای درمان روشن می سازد.

گفتار سوم: لیبیدو و رازهای رشد روان جنسی

با ورود به گفتار سوم، فروید یکی از بحث برانگیزترین و در عین حال بنیادی ترین نظریات خود را مطرح می کند: «لیبیدو» و نقش آن در رشد روان جنسی. لیبیدو، در دیدگاه فروید، نیروی روانی است که از غرایز جنسی سرچشمه می گیرد و نه تنها به معنای فعالیت جنسی بزرگسالان، بلکه به معنای وسیع تر، انرژی ای است که به سوی لذت، خلاقیت و تمام ابعاد زندگی سوق می یابد. او معتقد بود که این انرژی، از همان دوران کودکی شروع به شکل گیری می کند و در مراحل مختلف رشدی، به کانون های خاصی از بدن (مناطق شهوانی) متمرکز می شود.

فروید در این بخش، مفهوم «جنسیت کودکانه» را معرفی می کند و مراحل رشد روانی-جنسی را تشریح می دهد: مرحله دهانی (Oral)، مرحله مقعدی (Anal) و مرحله فالیک (Phallic). او باور داشت که تجربیات فرد در هر یک از این مراحل، به طور قابل توجهی بر شکل گیری شخصیت او در بزرگسالی تأثیر می گذارد.

یکی از برجسته ترین مفاهیم این گفتار، شرح کامل «عقده ادیپ» است. فروید استدلال می کند که در مرحله فالیک (حدود ۳ تا ۶ سالگی)، کودک کشش جنسی ناخودآگاهی به والد جنس مخالف پیدا می کند و در عین حال، نسبت به والد همجنس خود احساس رقابت یا خصومت می کند. گذر موفق از این مرحله و حل عقده ادیپ، برای رشد سالم روانی ضروری است. این نظریه در زمان خود، جنجال های فراوانی برانگیخت و با انتقادات شدیدی روبرو شد، چرا که مفهوم جنسیت کودکانه و تمایلات ناخودآگاه را به نحوی بی پرده مطرح می کرد که برای جامعه آن زمان تابو محسوب می شد. اما فروید با قاطعیت از دیدگاه هایش دفاع کرد و آن ها را پایه ای برای درک عمیق تر تحولات شخصیت و ریشه های برخی اختلالات روانی دانست.

فروید معتقد بود که «عقده ادیپ»، کلید درک بسیاری از نوروزها و روابط انسانی است و تأثیر آن بر شکل گیری شخصیت، انکارناپذیر است.

گفتار چهارم: رویاها: نقشه راهی به جهان درون

در گفتار چهارم، فروید به یکی از جذاب ترین و پررمز و رازترین ابعاد کار خود می پردازد: «رویاها». او رویاها را «شاهراهی به ناخودآگاه» می داند و تبیین می کند که چگونه تحلیل رویاها، ابزاری قدرتمند برای دسترسی به افکار، امیال و تعارضات سرکوب شده ای است که در اعماق ذهن ما پنهان مانده اند. برای فروید، رویا صرفاً یک رشته تصاویر بی معنی در خواب نیست، بلکه پیامی رمزآلود از ناخودآگاه است که نیازمند تفسیر است.

فروید در این بخش، تفاوت اساسی میان «محتوای آشکار» (Manifest Content) و «محتوای پنهان» (Latent Content) رویا را شرح می دهد. محتوای آشکار، همان چیزی است که ما به خاطر می آوریم و تجربه می کنیم؛ تصاویر، داستان ها و حوادثی که در رویا می بینیم. اما محتوای پنهان، معنای واقعی و پنهان رویاست؛ امیال ناخودآگاه، ترس ها و تعارضاتی که در پسِ محتوای آشکار پنهان شده اند. برای درک این مفهوم، می توانیم رویا را به یک معما یا پازل تشبیه کنیم؛ محتوای آشکار، همان قطعات پراکنده ای است که در اختیار داریم و کار تعبیر رویا، کنار هم قرار دادن این قطعات برای رسیدن به تصویر اصلی (محتوای پنهان) است.

او سپس به تشریح «کار رویا» (Dream-work) می پردازد؛ مکانیزم هایی که ناخودآگاه برای تبدیل محتوای پنهان به محتوای آشکار به کار می گیرد. این مکانیزم ها شامل:

• تراکم (Condensation): فشرده سازی چندین فکر یا ایده در یک تصویر واحد در رویا.
• جابه جایی (Displacement): انتقال احساس یا اهمیت یک موضوع از یک عنصر واقعی به عنصری کم اهمیت تر یا غیرمرتبط در رویا.
• نمادپردازی (Symbolization): نمایش مفاهیم انتزاعی یا امیال ممنوعه از طریق نمادهای خاص (مانند نمادهای جنسی).

فروید معتقد بود که رویاها، اغلب تلاش هایی برای برآورده ساختن امیال سرکوب شده ای هستند که در بیداری ارضا نشده اند. این گفتار نه تنها به ما می آموزد که چگونه رویاهایمان را به شیوه ای روانکاوانه درک کنیم، بلکه اهمیت تفسیر رویا از نظر فروید را به عنوان یک ابزار حیاتی برای شناخت عمیق تر خودمان و ناخودآگاهمان برجسته می سازد.

گفتار پنجم: انتقال و سفر شفابخش روانکاوی

در آخرین گفتار از پنج گفتار اصلی، فروید به یکی از حیاتی ترین پدیده ها در فرایند درمان روانکاوی می پردازد: «انتقال» (Transference). انتقال، پدیده ای ناخودآگاه است که در آن بیمار، احساسات، نگرش ها و الگوهای رفتاری را که در گذشته نسبت به افراد مهم زندگی خود (مانند والدین) داشته، به تحلیل گر منتقل می کند. این احساسات می توانند شامل عشق، نفرت، وابستگی، خشم یا ترس باشند. فروید این پدیده را نه تنها یک مانع درمانی نمی داند، بلکه آن را «قلب درمان روانکاوی» می نامد، چرا که انتقال، فرصتی بی نظیر برای تجربه مجدد و حل تعارضات گذشته در یک محیط امن فراهم می آورد.

او تشریح می کند که چگونه انتقال، اغلب با «مقاومت» (Resistance) همراه است. مقاومت، به معنای هرگونه عملی (آگاهانه یا ناخودآگاه) از سوی بیمار است که هدفش جلوگیری از دسترسی به محتویات ناخودآگاه و ادامه فرایند درمانی است. این مقاومت ها می توانند به شکل فراموشی، دیر آمدن به جلسات، یا حتی تغییر موضوع ناگهانی در حین تداعی آزاد ظاهر شوند. فروید تأکید می کند که تحلیل و حل مقاومت ها و انتقال، برای پیشرفت درمان روانکاوی ضروری است.

هدف نهایی درمان روانکاوی، همانطور که فروید در این گفتار بیان می کند، آشکارسازی ناخودآگاه، حل تعارضات سرکوب شده و در نهایت، کاهش رنج روانی بیمار است. او معتقد بود که با آگاه شدن از ریشه های ناخودآگاه مشکلات، فرد توانایی بیشتری برای انتخاب های آگاهانه و زندگی آزادتر پیدا می کند. این گفتار، نگاهی عمیق به دینامیک رابطه درمانی می افکند و به خواننده کمک می کند تا پیچیدگی ها و پتانسیل شفابخش فرایند انتقال در روانکاوی را درک کند. این بخش نه تنها برای کسانی که به دنبال کاربرد روانکاوی هستند مفید است، بلکه برای هر کسی که به دنبال درک عمق روابط انسانی است، روشنگر خواهد بود.

دفاع از مرزهای دانش: روانکاوی توسط غیرپزشکان

بخش دوم کتاب «پنج گفتار درباره روانکاوی»، به یک بحث حقوقی و حرفه ای مهم در زمان فروید می پردازد: «مسئله روانکاوی توسط اشخاص غیرپزشک». این بخش، که در قالب یک گفتگو نوشته شده است، دفاع سرسختانه فروید از حق روانکاوان غیرپزشک برای انجام روانکاوی را نشان می دهد. در آن دوران، این ایده که افراد بدون مدرک پزشکی بتوانند به درمان بیماران روانی بپردازند، برای بسیاری غیرقابل قبول بود و مقاومت های شدیدی را در محافل پزشکی برانگیخته بود.

فروید در این بخش، با قاطعیت استدلال می کند که روانکاوی، ماهیتاً یک علم پزشکی به معنای سنتی آن نیست. او بیان می کند که دانش و مهارت های مورد نیاز برای انجام روانکاوی، عمدتاً از جنس روانشناختی و روان پویشی است و لزوماً نیازمند دانش گسترده پزشکی مانند جراحی یا فارماکولوژی نیست. به گفته فروید، تشخیص و درمان در روانکاوی، بر اساس درک عمیق از فرآیندهای ذهنی ناخودآگاه، تعبیر رویا، تحلیل انتقال و مقاومت استوار است، نه معاینه فیزیکی یا تجویز دارو.

او تأکید می کند که تربیت تخصصی روانکاوی، شامل آموزش های نظری عمیق، تحلیل شخصی (تجربه تحلیل شدن توسط یک روانکاو مجرب) و سوپرویژن (نظارت بر کار عملی توسط روانکاوان باتجربه)، بسیار فراتر از آن چیزی است که یک دانشجوی پزشکی در دانشگاه می آموزد. فروید با بیان این نکات، به نوعی به دنبال تعیین استانداردهای حرفه ای برای این رشته نوپا بود و اصرار داشت که روانکاوان باید آموزش های تخصصی خود را در مؤسسات روانکاوی ببینند، نه لزوماً دانشکده های پزشکی.

تأثیر این بخش از کتاب بر جایگاه و توسعه علم روانکاوی بسیار عمیق بود. دفاع فروید از «روانکاوی توسط غیرپزشکان» به این رشته کمک کرد تا هویت مستقل خود را از پزشکی محض پیدا کند و به عنوان یک دیسیپلین علمی و درمانی مجزا رشد یابد. این دیدگاه، راه را برای آموزش و پرورش روانکاوان متخصص و توسعه مکاتب روانکاوی در سراسر جهان باز کرد و نشان داد که دانش روانکاوی، گستره ای فراتر از چارچوب های سنتی پزشکی دارد و نیازمند رویکردی بین رشته ای است.

واژگان کلیدی پنج گفتار: درکی عمیق تر

برای درک جامع «پنج گفتار درباره روانکاوی»، آشنایی با مفاهیم اصلی روانکاوی که زیگموند فروید در این کتاب به آن ها اشاره کرده، ضروری است. این واژگان، سنگ بنای دیدگاه های او درباره ذهن انسان را تشکیل می دهند:

• ناخودآگاه (Unconscious): قلمروی وسیع و پنهان ذهن که شامل افکار، خاطرات، امیال و احساسات سرکوب شده ای است که از آگاهی ما دور هستند اما به طور قدرتمندی بر رفتار و افکارمان تأثیر می گذارند.
• سرکوب (Repression): مکانیسمی دفاعی ناخودآگاه که ذهن از طریق آن، افکار یا امیال ناخوشایند را به ناخودآگاه می راند تا از ورود آن ها به خودآگاهی جلوگیری کند.
• لیبیدو (Libido): نیروی روانی و انرژی غریزی که عمدتاً با غرایز جنسی مرتبط است و مسئول میل به لذت و ارضای نیازها در طول زندگی است.
• عقده ادیپ (Oedipus Complex): مجموعه ای از احساسات ناخودآگاه عشق و نفرت که در کودکی نسبت به والدین تجربه می شود؛ کشش به والد جنس مخالف و رقابت با والد همجنس.
• رویا (Dream) و تعبیر رویا (Dream Interpretation): فروید رویاها را «شاهراهی به ناخودآگاه» می دانست. تعبیر رویا، فرآیند کشف معنای پنهان رویاها (محتوای پنهان) از طریق تحلیل محتوای آشکار آن هاست.
• انتقال (Transference): پدیده ای درمانی که در آن بیمار، احساسات و الگوهای روابط گذشته خود را به تحلیل گر منتقل می کند. این پدیده، کلید درک و حل تعارضات گذشته در محیط درمانی است.
• مقاومت (Resistance): هرگونه نیروی ناخودآگاه در بیمار که مانع پیشرفت درمان و آشکار شدن محتویات ناخودآگاه می شود.
• جنسیت کودکانه (Infantile Sexuality): مفهوم بحث برانگیز فروید که نشان می دهد انرژی جنسی و میل به لذت، از همان دوران نوزادی و در مراحل رشدی خاص (دهانی، مقعدی، فالیک) در فرد وجود دارد.
• خودآگاه و ناخودآگاه (Conscious and Unconscious): دو سطح اصلی ذهن در نظریه فروید؛ خودآگاه شامل هر چیزی است که در لحظه به آن آگاه هستیم، در حالی که ناخودآگاه شامل تمام افکار و احساسات دور از دسترس آگاهی است.

فروید در این کتاب به طور مستقیم به نام های اید، ایگو و سوپرایگو اشاره نمی کند، اما می توان ریشه های این ساختارهای شخصیتی را در بحث های او پیرامون تعارضات درونی، غرایز و مکانیزم های دفاعی تشخیص داد که بعدها در نظریه های تکمیلی اش به آن ها پرداخت. این مفاهیم پایه ای برای درک عمق نظریه های فروید و تحلیل پیچیدگی های ذهن بشر هستند.

پژواک جاودانه پنج گفتار: میراث فروید

با گذشت بیش از یک قرن از انتشار «پنج گفتار درباره روانکاوی»، اهمیت و تأثیرگذاری این کتاب مهم فروید همچنان پابرجاست. این اثر، نه تنها یک معرفی کلاسیک و بی نظیر برای علاقه مندان به روانکاوی است، بلکه به عنوان یک متن بنیادی و ضروری برای هر کسی که به دنبال درک عمیق تر از پیچیدگی های ذهن انسان است، باقی مانده است. دلیل پایداری این کتاب، در وضوح و قدرت استدلال های فروید نهفته است که حتی مفاهیم بسیار پیچیده را نیز به گونه ای قابل فهم و جذاب ارائه می دهد.

«پنج گفتار» صرفاً یک کتاب درسی نیست؛ این اثر دریچه ای است به یک انقلاب فکری که نه تنها علم روانشناسی، بلکه ادبیات، هنر، فلسفه و حتی فرهنگ عمومی را تحت تأثیر قرار داد. بسیاری از ایده هایی که امروزه به عنوان بخشی از فهم روزمره ما از «ذهن» شناخته می شوند – مانند ناخودآگاه، سرکوب یا عقده ها – ریشه در همین نظریات فروید دارند که در آثاری چون «پنج گفتار» به بهترین نحو معرفی شده اند.

این کتاب، با نشان دادن چگونگی شکل گیری بیماری های روانی از تعارضات درونی و سرکوب امیال، نقش مهمی در تغییر نگاه جامعه به سلامت روان و بیماری های روانی ایفا کرد. قبل از فروید، بسیاری از اختلالات روانی به عنوان ضعف اخلاقی یا ناهنجاری های فیزیکی در نظر گرفته می شدند، اما روانکاوی با ارائه یک چارچوب تئوریک جامع، آن ها را به عنوان پیامدهای پیچیده فرآیندهای ذهنی ناخودآگاه توضیح داد. این تغییر نگاه، سنگ بنای رویکردهای درمانی مدرن در روانشناسی شد. در واقع، مطالعه این کتاب، به ما کمک می کند تا نه تنها روانکاوی، بلکه خودمان و دنیای اطرافمان را از منظری نو ببینیم و به عمق بیشتری از واقعیت های انسانی پی ببریم.

نگاهی دوباره به بنیادهای روانکاوی: سفری که باید تجربه کرد

در پایان این سفر به جهان «پنج گفتار درباره روانکاوی» زیگموند فروید، می توان اذعان کرد که این کتاب، بیش از یک خلاصه یا مقدمه ساده بر علم روانکاوی است؛ این اثری است که خواننده را به یک گشت وگذار فکری عمیق دعوت می کند. فروید با این پنج گفتار و بخش دفاعیه ای که در پی آن می آید، نه تنها مفاهیم بنیادین روانکاوی را با بیانی شیوا تشریح می کند، بلکه تصویر روشنی از چالش ها و دفاعیات اولیه این رشته در محافل علمی و عمومی ارائه می دهد.

ارزش اصلی این کتاب در آن است که با تمرکز بر مفاهیم کلیدی همچون ناخودآگاه، سرکوب، لیبیدو، تعبیر رویا و انتقال، یک چارچوب جامع و قابل دسترس برای درک پیچیدگی های ذهن بشر فراهم می آورد. خواندن این خلاصه، به شما امکان می دهد تا با سرعت و دقت، به درکی عمیق از بنیان های فکری روانکاوی فروید دست پیدا کنید و دیدگاه های این اندیشمند بزرگ را در بستر تاریخی و تئوریک آن بشناسید.

امیدواریم این مروری جامع، توانسته باشد ابعاد مختلف این اثر ارزشمند را برای شما روشن سازد و عطش شما را برای کاوش بیشتر در دنیای روانکاوی افزایش دهد. هرچند این خلاصه، تلاشی است برای فراهم آوردن درکی اولیه و عمیق، اما تجربه واقعی و کامل متن اصلی فروید، نیازمند آن است که خود را در صفحات این کتاب غرق کنید. مطالعه کامل «پنج گفتار درباره روانکاوی»، شما را به سفری دعوت می کند که در آن، پرده از بسیاری از رازهای ذهن انسان برداشته می شود و درکی تازه از خود و جهان پیرامونتان پیدا می کنید. این گامی است برای مواجهه با ابعاد ناشناخته وجود، که تنها با همراهی با دیدگاه های پیشگامانه فروید میسر می شود.