ضوابط وال پست در آیین نامه 2800

در دنیای ساخت وساز نوین ایمنی در برابر بلایای طبیعی به ویژه زلزله از اهمیت حیاتی برخوردار است. سازه اصلی ساختمان یعنی اسکلت آن (تیر و ستون ها) وظیفه تحمل بارهای اصلی را بر عهده دارد اما عملکرد صحیح اجزای غیرسازه ای مانند دیوارها در حفظ جان و مال ساکنین در زمان زلزله نقشی انکارناپذیر ایفا می کند. تجربه زلزله های گذشته به ویژه زلزله دلخراش کرمانشاه در سال 1396 به وضوح نشان داد که حتی با پابرجا ماندن اسکلت سازه تخریب گسترده دیوارهای داخلی و خارجی می تواند منجر به خسارات جانی و مالی فراوانی شود.

اینجاست که نقش وال پست (Wall Post) یا وادار اهمیت پیدا می کند. وال پست عضوی است که برای مهار لرزه ای و پایداری دیوارهای غیرسازه ای در برابر نیروهای جانبی ناشی از زلزله یا باد به کار می رود. هدف اصلی وال پست جلوگیری از حرکت خارج از صفحه دیوار و کنترل جابجایی درون صفحه آن است تا دیوار در حین لرزش های شدید دچار گسیختگی و ریزش نشود.

آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله (آیین نامه 2800) به عنوان سند بالادستی و مرجع اصلی طراحی لرزه ای در ایران ضوابط و الزامات دقیقی را برای طراحی و اجرای وال پست ها تعیین کرده است. در ویرایش های اخیر این آیین نامه به ویژه در پیوست ششم آن توجه ویژه ای به موضوع مهار لرزه ای اجزای غیرسازه ای و از جمله وال پست ها شده است. آشنایی کامل و اجرای دقیق این ضوابط برای تمامی دست اندرکاران صنعت ساختمان از مهندسین طراح و ناظر گرفته تا مجریان و کارفرمایان امری ضروری و حیاتی محسوب می شود.

این راهنمای جامع با تمرکز بر ضوابط وال پست در آیین نامه 2800 و به ویژه پیوست ششم آن به بررسی ابعاد مختلف طراحی اجرا انواع اتصالات و روش های نوین مهار دیوار می پردازد تا تصویری کامل و کاربردی از این موضوع مهم ارائه دهد و به شما در درک و پیاده سازی صحیح این الزامات کمک کند.

وال پست چیست و چه نقشی در ساختمان دارد؟

وال پست (Wall Post) که در ادبیات فنی گاهی با عناوینی مانند وادار نگهدارنده دیوار یا ستونک مهارکننده دیوار نیز شناخته می شود عنصری است که به منظور افزایش پایداری دیوارهای غیرسازه ای در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله و باد مورد استفاده قرار می گیرد. این دیوارها برخلاف دیوارهای باربر نقشی در تحمل بارهای ثقلی ساختمان ندارند اما در صورت عدم مهار مناسب به شدت در برابر نیروهای لرزه ای آسیب پذیر هستند.

وظیفه اصلی وال پست تقسیم طول یا ارتفاع بلند دیوار به پانل های کوچک تر و مهار کردن لبه های این پانل ها به اجزای سازه ای اصلی (تیرها و ستون ها) است. با این کار مسیر انتقال نیروهای جانبی وارد بر دیوار به اسکلت سازه فراهم می شود و از کمانش یا فروریختن دیوار جلوگیری می گردد. وال پست ها معمولاً به صورت قائم (وادار) یا افقی (تیرک) اجرا می شوند و جنس آن ها می تواند از فولاد (نبشی قوطی ناودانی) یا بتن مسلح باشد.

نقش وال پست تنها به جلوگیری از ریزش دیوار محدود نمی شود؛ عملکرد صحیح وال پست ها در حفظ یکپارچگی دیوارها به پایداری کلی سازه در برابر زلزله نیز کمک می کند. دیوارهای فرو ریخته می توانند مسیرهای فرار را مسدود کرده باعث آسیب به تأسیسات شوند و حتی با سقوط از ارتفاع خطر جانی برای عابران ایجاد کنند. بنابراین وال پست ها بخش حیاتی از سیستم مقاوم سازی لرزه ای اجزای غیرسازه ای محسوب می شوند.

جهت مشاهده لیست کامل و به‌روز قیمت وال پست به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

اهمیت رعایت ضوابط وال پست در آیین نامه 2800

آیین نامه 2800 مهم ترین استاندارد طراحی لرزه ای در کشور است و رعایت الزامات آن برای تمامی ساختمان ها در مناطق لرزه خیز ایران اجباری است. این آیین نامه به طور مستمر بر اساس تجربیات زلزله های گذشته و پیشرفت های علمی روزآمد می شود. عدم توجه به ضوابط وال پست در ویرایش های جدید این آیین نامه به منزله نادیده گرفتن یکی از آسیب پذیرترین بخش های ساختمان در برابر زلزله است.

همانطور که اشاره شد زلزله کرمانشاه نقطه عطفی در توجه به اجزای غیرسازه ای بود. پیش از آن تمرکز بیشتر بر پایداری اسکلت سازه بود و مهار دیوارها اغلب به صورت سلیقه ای یا با روش های ناکافی انجام می شد. مشاهده تخریب گسترده دیوارها در ساختمان هایی که اسکلت آن ها سالم مانده بود ضرورت بازنگری جدی در ضوابط مهار لرزه ای اجزای غیرسازه ای را آشکار ساخت.

رعایت دقیق ضوابط وال پست در آیین نامه 2800 نه تنها الزامات قانونی و فنی را برآورده می کند بلکه مستقیماً به افزایش ایمنی ساختمان و حفاظت از جان ساکنین در برابر زلزله کمک می کند. این ضوابط شامل جزئیات دقیقی در مورد محل قرارگیری وال پست ها ابعاد آن ها نحوه اتصال به سازه اصلی و مصالح مورد استفاده است. اجرای صحیح این جزئیات توسط مهندسین طراح و مجریان ذی صلاح تضمین کننده عملکرد مناسب وال پست در شرایط زلزله خواهد بود.

پیوست ششم آیین نامه 2800 و ضوابط وال پست

پیوست ششم آیین نامه 2800 که با عنوان «طراحی لرزه ای اجزای غیرسازه ای» شناخته می شود به طور اختصاصی به موضوع مهار لرزه ای عناصر غیرباربر ساختمان می پردازد. این پیوست نتیجه درس آموزی از زلزله های اخیر و تأکید بر اهمیت پایداری این اجزا در کنار سازه اصلی است. بخش قابل توجهی از این پیوست به ضوابط مربوط به دیوارهای بنایی و دیوارهای غیرسازه ای اختصاص یافته است.

پیوست ششم جزئیات فنی لازم برای طراحی و اجرای وال پست ها را ارائه می دهد. این جزئیات شامل موارد زیر است:

• تعیین الزامات ابعادی و فواصل حداکثر مجاز برای دیوارهایی که نیاز به وال پست دارند.
• مشخصات فنی مصالح قابل قبول برای ساخت وال پست ها (مانند مقاطع فولادی).
• انواع اتصالات مجاز برای اتصال وال پست به قاب سازه ای (تیر و ستون).
• نحوه اجرای صحیح اتصالات برای اطمینان از انتقال نیرو و امکان تغییر شکل نسبی سازه.
• ضوابط مربوط به تیرک های افقی و وادارهای قائم.
• معرفی روش های نوین مهار دیوار مانند استفاده از شبکه های الیافی.

درک عمیق و تسلط بر مفاد پیوست ششم برای هر مهندس و مجری ساختمان که با طراحی یا اجرای دیوارها سروکار دارد حیاتی است. این پیوست مرجع اصلی برای اطمینان از رعایت ضوابط وال پست در آیین نامه 2800 و اجرای صحیح آن در پروژه ها محسوب می شود.

ضوابط طراحی وال پست در آیین نامه 2800

طراحی وال پست یک فرآیند مهندسی است که باید توسط فرد ذی صلاح (معمولاً مهندس محاسب سازه) انجام شود. این طراحی بر اساس ابعاد دیوار نوع مصالح دیوارچینی ارتفاع ساختمان منطقه لرزه خیزی و سایر مشخصات سازه صورت می گیرد. هدف اصلی طراحی تعیین ابعاد و مشخصات فنی وال پست ها و اتصالات آن ها به گونه ای است که بتوانند نیروهای جانبی ناشی از زلزله و باد را تحمل کرده و به قاب سازه منتقل کنند.

آیین نامه 2800 و پیوست ششم آن حداقل الزامات طراحی را تعیین می کنند. به عنوان مثال پیوست ششم برای دیوارهای بنایی با ارتفاع بیش از 3.5 متر و طول بیش از 4 متر (یا مساحت بیش از 15 متر مربع) نیاز به پیش بینی مهار لرزه ای را الزامی دانسته است. همچنین در لبه های آزاد دیوارها (مانند کناره پنجره ها یا درها) و در تقاطع دو دیوار غیرسازه ای نیاز به مهار وجود دارد.

فرآیند طراحی شامل:

• محاسبه بارهای جانبی وارد بر دیوار (فشار باد و نیروی اینرسی ناشی از زلزله).
• تعیین ابعاد و فاصله بهینه وال پست های قائم (وادار) و افقی (تیرک) بر اساس مقاومت خمشی و برشی پانل های دیوار.
• انتخاب نوع مقطع وال پست (نبشی قوطی ناودانی) و محاسبه ابعاد آن بر اساس لنگر خمشی و نیروی محوری وارد بر آن.
• طراحی اتصالات وال پست به تیر و ستون برای اطمینان از قابلیت انتقال نیرو و همچنین امکان جابجایی نسبی سازه.
• تهیه نقشه های اجرایی شامل جزئیات کامل ابعاد محل قرارگیری جنس و نوع اتصالات وال پست ها.

رعایت اصول طراحی لرزه ای اجزای غیرسازه ای که در آیین نامه 2800 و پیوست ششم آن ذکر شده است تضمین کننده عملکرد صحیح وال پست ها در زمان زلزله خواهد بود.

آیین نامه وال پست برای اتصالات وادار

اتصالات وادارهای قائم به قاب سازه ای (تیر و ستون) یکی از حساس ترین و مهم ترین بخش های طراحی و اجرای وال پست است. عملکرد این اتصالات مستقیماً بر نحوه رفتار دیوار در هنگام زلزله تأثیر می گذارد. آیین نامه 2800 به ویژه در پیوست ششم تأکید زیادی بر طراحی صحیح این اتصالات دارد.

هدف از طراحی اتصالات وادار انتقال نیروهای خارج از صفحه وارد بر دیوار به قاب سازه است در حالی که امکان جابجایی نسبی درون صفحه بین دیوار و قاب سازه فراهم باشد. این امکان جابجایی درون صفحه برای جلوگیری از آسیب دیدن دیوار در اثر تغییر شکل های بزرگ سازه در هنگام زلزله ضروری است.

بر اساس ضوابط آیین نامه اتصالات وادارها باید به گونه ای طراحی شوند که:

• در راستای خارج از صفحه دیوار صلبیت کافی برای مهار دیوار را داشته باشند.
• در راستای درون صفحه دیوار امکان حرکت نسبی (به صورت کشویی یا مفصلی) را برای دیوار فراهم کنند.
• مقاومت و سختی لازم برای تحمل نیروهای طراحی را داشته باشند.
• با جزئیات اجرایی ساده و قابل کنترل در کارگاه مطابقت داشته باشند.

نوع اتصالات می تواند متفاوت باشد و بستگی به محل قرارگیری وادار (وسط دهانه یا کنار ستون) و نوع قاب سازه ای (فولادی یا بتنی) دارد. اتصالات رایج شامل استفاده از نبشی ناودانی بست های ارتجاعی و صفحات اتصال است که جزئیات آن ها در پیوست ششم آیین نامه 2800 ارائه شده است.

آیین نامه وال پست برای اتصال وادار به قاب سازه ای

نحوه اتصال وادار قائم به تیر و ستون های سازه در آیین نامه 2800 به دقت مشخص شده است. پیوست ششم بر استفاده از اتصالات مناسب که هم مهار خارج از صفحه را تأمین کنند و هم امکان جابجایی درون صفحه را فراهم آورند تأکید دارد.

برای اتصال وادار به قاب سازه ای روش های مختلفی وجود دارد که باید با الزامات آیین نامه مطابقت داشته باشند:

• اتصال وادار به تیر: معمولاً در زیر تیر و بالای دیوار اجرا می شود. این اتصال باید به صورت کشویی باشد تا امکان حرکت افقی تیر نسبت به بالای دیوار در حین زلزله فراهم شود. این اتصال اغلب با استفاده از دو نبشی که به جان تیر جوش داده می شوند و وادار در فضای بین آن ها قرار می گیرد یا با استفاده از ناودانی اجرا می شود. همچنین باید فاصله جداسازی مناسب (معمولاً 2.5 سانتی متر یا حداکثر خیز دراز مدت سقف) در بالای دیوار در نظر گرفته شود.
• اتصال وادار به کف (معمولاً تیر یا فونداسیون): در پایین وادار اجرا می شود و معمولاً به صورت مفصلی در نظر گرفته می شود تا از انتقال لنگر خمشی به پایین وادار جلوگیری شود. این اتصال می تواند با استفاده از نبشی صفحه ستون کوچک و انکر بولت یا روش های مشابه اجرا شود.
• اتصال وادار به ستون (در وادارهای کناری یا انتهایی): در وادارهایی که در کنار ستون قرار می گیرند اتصال باید به گونه ای باشد که ضمن مهار خارج از صفحه امکان حرکت درون صفحه دیوار نسبت به ستون فراهم شود. در وادارهای انتهایی که در لبه آزاد دیوار قرار دارند و به ستون متصل می شوند پیوست ششم بر استفاده از اتصال تلسکوپی یا جزئیات مشابه تأکید دارد تا امکان جابجایی در هر دو جهت عمود بر دیوار و موازی با آن (درون صفحه) فراهم شود.

انتخاب جزئیات اتصال مناسب باید بر اساس محاسبات طراحی و با توجه به شرایط خاص هر پروژه صورت گیرد و اجرای آن باید تحت نظارت دقیق مهندس ناظر انجام پذیرد.

ضوابط اجرای وال پست در آیین نامه 2800

اجرای صحیح وال پست به اندازه طراحی آن اهمیت دارد. حتی بهترین طراحی نیز در صورت اجرای نادرست عملکرد مطلوبی در زمان زلزله نخواهد داشت. آیین نامه 2800 و پیوست ششم آن بر رعایت نکات اجرایی دقیق برای اطمینان از عملکرد مناسب وال پست ها تأکید دارند.

مهم ترین ضوابط اجرایی شامل موارد زیر است:

• کیفیت مصالح: استفاده از مقاطع فولادی با مشخصات فنی مطابق با نقشه ها و استانداردها. کیفیت جوشکاری یا اتصالات پیچی باید کنترل شود.
• دقت در ابعاد و محل نصب: وال پست ها باید دقیقاً در محل ها و با ابعاد مشخص شده در نقشه های اجرایی نصب شوند. فواصل بین وادارها و تیرک ها باید رعایت گردد.
• اجرای صحیح اتصالات: اتصالات کشویی مفصلی و تلسکوپی باید طبق جزئیات اجرایی و با دقت لازم اجرا شوند تا امکان جابجایی مورد نیاز فراهم شود. عدم رعایت فاصله جداسازی در اتصالات کشویی می تواند منجر به آسیب دیدن دیوار شود.
• یکپارچگی با دیوارچینی: وال پست ها باید به درستی با دیوارچینی درگیر شوند. در دیوارهای بنایی معمولاً از میلگرد بستر یا بست های فلزی برای اتصال دیوار به وادار استفاده می شود.
• پوشش ضد زنگ: مقاطع فولادی وال پست باید قبل از اجرای دیوارچینی با ضد زنگ مناسب پوشش داده شوند تا از خوردگی آن ها جلوگیری شود.
• عایق بندی (در دیوارهای خارجی): در دیوارهای خارجی برای جلوگیری از پل حرارتی فضای اطراف وال پست فولادی باید با عایق حرارتی مانند پشم سنگ پر شود و سپس روی آن با رابیتس یا مش الیافی پوشانده شود تا نازک کاری ترک نخورد.
• نظارت دقیق: اجرای وال پست ها باید تحت نظارت مستمر و دقیق مهندس ناظر انجام شود تا از رعایت تمامی ضوابط و جزئیات اجرایی اطمینان حاصل گردد.

توجه به این نکات اجرایی تضمین کننده عملکرد وال پست مطابق با اهداف طراحی لرزه ای و ضوابط آیین نامه 2800 خواهد بود.

اجرای وال پست با نبشی

استفاده از مقاطع نبشی یکی از روش های بسیار رایج و متداول برای ساخت و اجرای وال پست در سازه های فولادی و بتنی است. نبشی ها به دلیل سهولت دسترسی قیمت مناسب و انعطاف پذیری در اجرا گزینه ای پرکاربرد محسوب می شوند.

نحوه اجرای وال پست با نبشی می تواند متفاوت باشد:

• وال پست قائم (وادار) با نبشی: معمولاً از دو نبشی که پشت به پشت یا به صورت L در کنار هم قرار گرفته و به تیر و ستون متصل می شوند استفاده می شود. اتصال نبشی ها به تیر و ستون اغلب با جوشکاری یا اتصالات پیچی انجام می شود. برای ایجاد اتصال کشویی در بالای وادار دو نبشی به جان تیر جوش داده شده و وادار نبشی در فضای بین آن ها قرار می گیرد در حالی که امکان حرکت عمودی وادار در این فضا وجود دارد. اتصال پایین وادار می تواند با نبشی و صفحه ستون کوچک به کف سازه (با انکر بولت) به صورت مفصلی اجرا شود.
• تیرک افقی با نبشی: می توان از یک یا دو نبشی به عنوان تیرک افقی استفاده کرد که در ارتفاع میانی دیوار نصب می شوند و به وادارهای قائم یا ستون ها متصل می گردند. این تیرک ها به کاهش ارتفاع آزاد دیوار کمک می کنند.

در اجرای وال پست با نبشی دقت در جوشکاری یا اتصالات پیچی رعایت ابعاد و فواصل نبشی ها مطابق با نقشه ها و کنترل کیفیت مصالح نبشی بسیار مهم است. همچنین درگیری مناسب دیوار بنایی با نبشی ها (با استفاده از میلگرد بستر یا بست) برای اطمینان از عملکرد یکپارچه دیوار و وادار ضروری است.

اجرای وال پست با انکر بولت

انکر بولت ها (Anchor Bolts) ابزاری مهم برای ایجاد اتصال مطمئن بین وال پست و اعضای بتنی یا فولادی سازه هستند. استفاده از انکر بولت ها به خصوص در اتصال پایه وادارهای قائم به فونداسیون تیر بتنی یا دال سقف بتنی رایج است.

نحوه اجرای وال پست با استفاده از انکر بولت معمولاً شامل مراحل زیر است:

• نصب صفحه اتصال (Base Plate): یک صفحه فولادی در محل مورد نظر روی عضو بتنی یا فولادی سازه قرار داده می شود.
• نصب انکر بولت ها: انکر بولت ها از سوراخ های تعبیه شده در صفحه اتصال عبور کرده و در بتن یا فولاد زیرین مهار می شوند. مهار انکر بولت در بتن می تواند به روش کاشتنی (پس از سخت شدن بتن) یا پیش کاشت (قبل از بتن ریزی) انجام شود.
• اتصال وال پست به صفحه: وال پست (معمولاً وادار قائم) به صفحه اتصال که توسط انکر بولت ها مهار شده است جوش داده یا پیچ می شود.

در استفاده از انکر بولت رعایت ضوابط آیین نامه در مورد نوع انکر بولت (شیمیایی مکانیکی) عمق کاشت فاصله از لبه بتن و فاصله بین انکر بولت ها ضروری است. محاسبات مربوط به ظرفیت کششی و برشی انکر بولت ها باید توسط مهندس طراح انجام شود. اجرای صحیح کاشت انکر بولت ها (تمیزکاری سوراخ استفاده از مواد کاشت مناسب در صورت نیاز) نقش حیاتی در استحکام اتصال دارد.

اتصال با انکر بولت به خصوص برای ایجاد اتصالات مفصلی در پایه وادارها یا اتصالات صلب در مواقع خاص (که البته برای وادارها کمتر رایج است) کاربرد دارد و امکان تنظیم دقیق موقعیت وال پست را نیز فراهم می کند.

ضوابط وال پست برای تیرک

تیرک عضو افقی وال پست است که در ارتفاع میانی دیوارهای بلند نصب می شود. نقش اصلی تیرک کاهش ارتفاع آزاد دیوار و در نتیجه افزایش پایداری آن در برابر نیروهای جانبی خارج از صفحه است. بر اساس پیوست ششم آیین نامه 2800 در دیوارهایی با ارتفاع بیش از 3.5 متر استفاده از تیرک برای تقسیم ارتفاع دیوار به دو بخش یا بیشتر الزامی است.

ضوابط مربوط به تیرک در آیین نامه 2800 شامل موارد زیر است:

• محل قرارگیری: تیرک باید در ارتفاع میانی دیوار قرار گیرد تا ارتفاع آزاد هر پانل دیواری کمتر از 3.5 متر شود.
• اتصال به وادارهای قائم یا ستون ها: تیرک باید به وادارهای قائم یا در صورت نبود وادار به ستون های سازه متصل شود. این اتصال باید به گونه ای باشد که امکان انتقال نیروهای جانبی وارد بر بخش بالایی دیوار به تیرک و سپس به وادارها/ستون ها فراهم شود.
• عدم تحمل بار ثقلی: تیرک نباید بار ثقلی از دیوار بالای خود دریافت کند. این موضوع اهمیت زیادی دارد و باید با در نظر گرفتن درز انقطاع مناسب در زیر تیرک یا اجرای جزئیات خاص در دیوارچینی بالای تیرک رعایت شود. آیین نامه تأکید دارد که تیرک باید به صورت کامل بر روی دیوار بنشیند اما اجرای آن باید به گونه ای باشد که از انتقال بار ثقلی دیوار فوقانی به تیرک جلوگیری شود.
• جنس تیرک: معمولاً از مقاطع فولادی مانند نبشی یا قوطی برای ساخت تیرک استفاده می شود که ابعاد آن بر اساس محاسبات تعیین می گردد.

طراحی و اجرای صحیح تیرک ها مطابق با ضوابط آیین نامه 2800 برای اطمینان از عملکرد مناسب دیوارهای بلند در برابر زلزله و باد ضروری است و نقش مهمی در جلوگیری از گسیختگی خارج از صفحه آن ها ایفا می کند.

روش های نوین مهار دیوار و جایگزین وال پست

علاوه بر روش های سنتی استفاده از مقاطع فولادی (نبشی قوطی) به عنوان وال پست پیوست ششم آیین نامه 2800 روش های نوین تری را نیز برای مهار لرزه ای دیوارها معرفی کرده است. این روش ها می توانند به عنوان جایگزین یا مکمل روش های سنتی مورد استفاده قرار گیرند و گاهی مزایایی از نظر هزینه سرعت اجرا یا عملکرد لرزه ای دارند.

برخی از روش های نوین مهار دیوار عبارتند از:

• استفاده از شبکه های الیافی (Fiber Mesh): این روش شامل نصب شبکه هایی از الیاف شیشه (AR-Glass یا E-Glass) یا الیاف کربن بر روی سطح دیوار بنایی و پوشاندن آن با لایه نازک کاری (گچ یا سیمان) است. الیاف با مقاومت کششی بالا مقاومت برشی و خمشی دیوار را افزایش داده و از گسیختگی آن جلوگیری می کنند. این روش در پیوست ششم آیین نامه 2800 به رسمیت شناخته شده و جزئیات اجرایی و مشخصات فنی الیاف مورد نیاز در آن ذکر شده است. این روش می تواند در برخی موارد جایگزین وادارها و تیرک های فولادی شود.
• استفاده از نوارهای FRP (Fiber Reinforced Polymer): نوارهای FRP که از الیاف کربن یا شیشه با رزین پلیمری ساخته می شوند می توانند به صورت قائم یا افقی بر روی سطح دیوار نصب شده و با افزایش مقاومت کششی به مهار دیوار در برابر نیروهای جانبی کمک کنند. این روش نیز در پیوست ششم آیین نامه 2800 مورد اشاره قرار گرفته است.
• استفاده از بست های فلزی یا میلگرد بستر نوین: استفاده از بست های فلزی با شکل هندسی خاص و میلگرد بستر نوین که امکان حرکت نسبی دیوار و ستون را فراهم می کنند می تواند در برخی موارد نیاز به وادارهای قائم را مرتفع سازد مشروط بر اینکه طول و ارتفاع دیوار در محدوده مجاز باشد و ضوابط پیوست ششم رعایت گردد.

انتخاب روش نوین مناسب باید با توجه به نوع دیوار ابعاد آن شرایط سازه و محاسبات طراحی صورت گیرد و جزئیات اجرایی آن باید کاملاً مطابق با ضوابط پیوست ششم آیین نامه 2800 باشد. این روش ها به خصوص در پروژه های مقاوم سازی یا در مواردی که محدودیت های اجرایی وجود دارد می توانند بسیار کارآمد باشند.

دانلود پیوست ششم آیین نامه 2800 وال پست

پیوست ششم آیین نامه 2800 منبع اصلی و کامل ترین مرجع برای کلیه ضوابط و جزئیات مربوط به طراحی و اجرای مهار لرزه ای اجزای غیرسازه ای از جمله وال پست ها است. دسترسی به این سند برای تمامی مهندسین طراح ناظران مجریان و دانشجویان مهندسی عمران ضروری است.

این پیوست شامل نقشه های جزئیات اجرایی جداول مشخصات فنی و توضیحات لازم برای درک و پیاده سازی صحیح الزامات مهار لرزه ای دیوارها و سایر اجزای غیرسازه ای است. مطالعه دقیق این پیوست به شما کمک می کند تا از اجرای وال پست ها مطابق با آخرین ویرایش آیین نامه 2800 اطمینان حاصل کنید و از بروز اشتباهات رایج در طراحی و اجرا جلوگیری نمایید.

شما می توانید پیوست ششم آیین نامه 2800 را از منابع معتبر مانند وب سایت مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی (ناشر رسمی آیین نامه 2800) یا سایر پلتفرم ها و وب سایت های تخصصی مهندسی عمران که مجوز انتشار این اسناد را دارند دانلود نمایید. اطمینان حاصل کنید که نسخه ای که دانلود می کنید آخرین ویرایش پیوست ششم آیین نامه 2800 باشد تا اطلاعات شما به روز و دقیق باشد.

تفاوت وال پست افقی و عمودی چیست؟

وال پست عمودی (وادار) به صورت قائم نصب شده و طول دیوار را به بخش های کوچک تر تقسیم می کند تا مهار خارج از صفحه آن را تأمین کند. وال پست افقی (تیرک) به صورت افقی در ارتفاع میانی دیوارهای بلند نصب شده و ارتفاع آزاد دیوار را کاهش می دهد.

چه نوع مصالحی برای ساخت وال پست مناسب تر است؟

مصالح رایج برای ساخت وال پست شامل مقاطع فولادی مانند نبشی قوطی و ناودانی است. انتخاب نوع و ابعاد مقطع بستگی به محاسبات طراحی ابعاد دیوار و نوع سازه دارد. روش های نوین مانند شبکه های الیافی نیز قابل استفاده هستند.

آیا می توان از وال پست پیش ساخته استفاده کرد؟

بله استفاده از وال پست های پیش ساخته که مطابق با ضوابط آیین نامه 2800 طراحی و تولید شده اند مجاز است. این وال پست ها معمولاً از مقاطع فولادی ساخته شده و با جزئیات اتصال مشخصی ارائه می شوند که نصب آن ها را سریع تر می کند.