خلاصه کتاب همین امشب برگردیم ( نویسنده پیمان اسماعیلی )

مجموعه داستان «همین امشب برگردیم» اثر پیمان اسماعیلی، خواننده را به سفری عمیق و گاه دلهره آور در تاریک ترین زوایای ذهن انسان می برد؛ جایی که مرزهای واقعیت و خیال چنان محو می شوند که تشخیصشان ناممکن می گردد. این کتاب، با پنج داستان کوتاه تأثیرگذار، به کاوش درونی ترین ترس ها، حس بیگانگی و مواجهه با پشیمانی می پردازد و تجربه خواندنی متفاوتی را رقم می زند. اسماعیلی با قلم توانمند خود، فضایی وهم آلود و پرتعلیق خلق می کند که هر خواننده ای را مسحور خود می سازد و به او امکان می دهد تا از دریچه تجربه های شخصیت ها، به دنیایی از ناشناخته ها قدم بگذارد.

این اثر که در ادبیات معاصر ایران جایگاه ویژه ای یافته و موفق به کسب جایزه ادبی معتبر احمد محمود شده است، نه تنها توانایی اسماعیلی در خلق داستان های کوتاه را به رخ می کشد، بلکه عمق نگاه او به هستی و اضطراب های بشر را نیز آشکار می سازد. در این مجموعه، مخاطب با شخصیت هایی روبرو می شود که اغلب در مرزهای جغرافیایی و روانی سرگردانند، مهاجرانی تنها که در جدال با گذشته و هراس های حال، به دنبال رهایی هستند. اسماعیلی به گونه ای داستان می گوید که خواننده احساس می کند همگام با شخصیت ها در این تجربه سهیم است و گویی خود نیز در آن فضای غریب و وهم آلود حضور دارد.

پیمان اسماعیلی؛ کاوشگر مرزهای واقعیت و خیال

پیمان اسماعیلی، متولد سال ۱۳۵۶ در تهران، یکی از چهره های برجسته و تأثیرگذار در داستان نویسی معاصر ایران به شمار می رود. تحصیلات او در رشته مهندسی برق در دانشگاه علم و صنعت به پایان رسید، اما مسیر شغلی اش به سوی دنیای پررمز و راز ادبیات کشیده شد. از سال ۱۳۷۹، اسماعیلی فعالیت ادبی خود را با نگارش نقد و انجام مصاحبه برای روزنامه هایی همچون بهار، شرق و اعتماد و مجلاتی چون همشهری ماه آغاز کرد. او با مصاحبه با نویسندگان بزرگی چون پل استر و کورت ونه گات، نشان داد که نگاهی عمیق به ادبیات جهان دارد و تنها محدود به فضای داخلی نیست.

قلم اسماعیلی ویژگی های منحصربه فردی دارد که او را از بسیاری از هم نسلانش متمایز می کند. او به معنای واقعی کلمه، معمار وحشت های پنهان است؛ وحشت هایی که نه از هیولاهای آشکار، بلکه از تاریک ترین گوشه های ذهن انسان سرچشمه می گیرند. فضاسازی های وهم آلود، پرداختن به ترس های درونی، و بازی ماهرانه با مرز بین واقعیت و خیال از جمله امضاهای اصلی سبک اوست. داستان های او اغلب خواننده را در وضعیتی از تعلیق قرار می دهند که تا آخرین لحظه از کشف حقیقت بازمی ماند. اسماعیلی با تسلط بر تکنیک های روایت، مخاطب را به فضایی دعوت می کند که در آن منطق روزمره فرو می ریزد و جهان های موازی در هم تنیده می شوند.

از دیگر آثار مهم پیمان اسماعیلی می توان به مجموعه داستان «برف و سمفونی ابری»، «جیب های بارانی ات را بگرد» و رمان «نگهبان» اشاره کرد. «برف و سمفونی ابری» نیز مانند «همین امشب برگردیم» جوایز متعددی از جمله جایزه روزی روزگاری، مهرگان، گلشیری و منتقدان و نویسندگان مطبوعات را از آن خود کرده است که نشان از توانایی بی بدیل او در خلق داستان های کوتاه دارد. مقایسه کوتاه بین این آثار نشان می دهد که دغدغه های اصلی نویسنده در تمام آن ها یکسان است: انسان در مواجهه با ترس، تنهایی و مرزهای نامشخص وجود.

جوایز و افتخارات متعدد اسماعیلی، از جمله جایزه ادبی احمد محمود برای «همین امشب برگردیم»، او را به یکی از مهم ترین صدای های ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است. این جوایز نه تنها اعتبار او را در محافل ادبی تثبیت کرده، بلکه نشان دهنده آن است که داستان هایش فراتر از یک سرگرمی ساده، به کاوش های عمیق فلسفی و روانشناختی می پردازند و تجربه ای ماندگار را برای خواننده به ارمغان می آورند.

همین امشب برگردیم: سفری به قلب هراس های پنهان

مجموعه داستان «همین امشب برگردیم» دربرگیرنده پنج داستان کوتاه به نام های «دنیای آب»، «تونل»، «کانبرای من»، «روز یادبود» و «واندرلند» است. این داستان ها، هر کدام به تنهایی، جهانی خاص و پر از ابهام را پیش روی خواننده می گشایند، اما در مجموع، یک تم کلی و یکپارچه را دنبال می کنند که همان «ترس» است. ترس در این مجموعه، نه به صورت سطحی و ناگهانی، بلکه به مثابه دغدغه ای عمیق و وجودی، در تار و پود روایت تنیده شده و شخصیت ها را در موقعیت هایی غیرقابل پیش بینی قرار می دهد.

اسماعیلی در این کتاب، به خوبی نشان می دهد که چگونه انسان در مواجهه با تنهایی، مهاجرت و گریز از منطق روزمره، با هراس های درونی خود روبرو می شود. شخصیت ها اغلب مهاجرانی هستند که در محیط هایی غریب و ناآشنا گیر افتاده اند؛ افرادی تک افتاده که با چالش های روحی و روانی عمیقی دست و پنجه نرم می کنند. این موقعیت ها فرصت های بدیعی را برای نویسنده فراهم می آورد تا به جابه جایی مرزهای واقعیت و خیال بپردازد؛ مرزهایی که به قدری سیال و محو می شوند که خواننده خود را در فضایی بینابینی و پر از تعلیق می یابد.

فضاسازی در «همین امشب برگردیم» نقش کلیدی در ایجاد عنصر هراس دارد. اسماعیلی با توصیفات دقیق و جزئی نگر، فضاهایی غریب و ناآشنا خلق می کند که خود منبع دلهره و اضطراب می شوند. از بوی نم و کهنگی یک مسافرخانه تا سکوت مرگبار یک تونل، هر جزئی از محیط به القای حس وحشت کمک می کند. او با مهارت خاصی به خواننده این پیام را القا می کند که «کسی یا چیزی بیرون در به کمین نشسته» و هر لحظه ممکن است اتفاقی غیرمنتظره و هراس انگیز رخ دهد. این انتظار تحمل ناپذیر برای اتمام ترس و تنهایی، یکی از ویژگی های بارز این مجموعه داستان است.

چیزی که «همین امشب برگردیم» را در میان دیگر آثار ادبیات معاصر فارسی خاص و منحصربه فرد کرده، عاری بودن آن از کلیشه های رایج است. اسماعیلی با رویکردی تازه و نوین، به سراغ موضوعات کهنه اما همیشگی می رود و آن ها را با نگاهی متفاوت و غیرمنتظره بازگو می کند. این داستان ها، در عین حال که فضایی وهم آلود دارند، در بستری منطقی و قابل باور روایت می شوند و خواننده را به سفری عمیق در روان انسان معاصر می برند؛ سفری که در آن ترس، تنهایی و مرزهای خیال، ابعادی جدید و هراس انگیز پیدا می کنند.

«این مجموعه داستان در سال ۱۳۹۶ جایزه ادبی احمد محمود را از آن خود کرد و به یکی از برجسته ترین آثار پیمان اسماعیلی در ادبیات معاصر ایران تبدیل شد.»

مرور و تحلیل داستان های همین امشب برگردیم

پنج داستان این مجموعه، هر یک دریچه ای به سوی جهانی از هراس ها و ابهامات هستند که پیمان اسماعیلی با چیره دستی آن ها را طراحی کرده است. در ادامه به خلاصه ای از هر داستان و مضامین اصلی آن ها می پردازیم:

دنیای آب: پژواک گناه و پشیمانی در اعماق ذهن

«دنیای آب» با روایتی از یک مرد ایرانی در استرالیا آغاز می شود که در گذشته ای نه چندان دور، برای رسیدن به این سرزمین، زن بارداری را در دریا غرق کرده است. او اکنون با زن و دخترش به سمت صخره های مرجانی در حرکت است، اما دریا و هر قطره آب، برایش نمادی از گناه و کابوسی دائمی است. عطشی که او را رها نمی کند و هر آبی که می نوشد، طعم اقیانوس را دارد. این داستان به خوبی حس پشیمانی و تأثیر عمیق یک گناه بزرگ بر روان انسان را به تصویر می کشد. واقعیت برای شخصیت اصلی، حالتی کابوس گونه به خود گرفته است که مرز بین واقعیت و توهم را محو می کند. ترس او از گذشته، نه تنها او را در بر گرفته، بلکه آینده اش را نیز تحت الشعاع قرار داده است.

تونل: انتظار در مواجهه با ناشناخته

داستان «تونل» شخصیت هایی را معرفی می کند که در انتظار یک رخداد نامعلوم، درون تونلی تاریک و طویل گرفتار شده اند. این انتظار، همراه با اضطراب و عدم قطعیت، فضایی پرتعلیق و دلهره آور را می سازد. در این داستان، مفهوم هویت و ماهیت انسان در مواجهه با ناشناخته ها دستخوش تغییر می شود. آیا آن ها به پایان تونل خواهند رسید؟ و اگر برسند، چه چیزی در انتظارشان است؟ تونل در اینجا می تواند نمادی از زندگی، مرگ، یا گذار از یک وضعیت به وضعیت دیگر باشد که در آن فرد با ترس های عمیق وجودی خود روبرو می شود. نویسنده با مهارت، حس بلاتکلیفی و درماندگی را به خواننده منتقل می کند.

کانبرای من: غربت، توهم و چالش بقا

«کانبرای من» به سرگذشت یک مهاجر در شهر کانبرا، پایتخت استرالیا، می پردازد. این شخصیت در محیطی بیگانه، با حس عمیق غربت و بیگانگی دست و پنجه نرم می کند. او درگیر توهماتی است که مرزهای واقعیت را برایش مبهم می سازد و او را به ورطه جنون می کشاند. تلاش برای بقا در این محیط ناآشنا، همراه با از دست دادن تدریجی حس واقعیت، هسته اصلی این داستان را شکل می دهد. این داستان به خوبی نشان می دهد که چگونه فشار روانی مهاجرت و تنها ماندن در سرزمینی بیگانه، می تواند به فروپاشی روانی منجر شود و شخص را در دنیایی از وهم و خیال غرق کند.

روز یادبود: خاطره، فراموشی و آیینی از دست رفته

داستان «روز یادبود» به بررسی نقش خاطره و فراموشی در زندگی انسان می پردازد و تأثیر مراسم آیینی بر روان افراد را به چالش می کشد. شخصیت های این داستان درگیر گذشته ای هستند که آن ها را رها نمی کند و تلاش می کنند با برگزاری یک آیین یادبود، با ترس از فقدان و از دست دادن کنار بیایند. این آیین، اما خود به فضایی از هراس و تکرار گذشته تبدیل می شود. اسماعیلی در این داستان نشان می دهد که چگونه خاطرات می توانند به صورت کابوسی بازگردند و زندگی حال را تحت تأثیر قرار دهند. داستان به نوعی به تلاش انسان برای مواجهه با گذشته و عدم توانایی او در رهایی از آن اشاره دارد.

واندرلند: جایی که جنون و معصومیت درهم می آمیزند

«واندرلند»، آخرین داستان مجموعه، مرز باریک بین خیال و جنون را به تصویر می کشد. این داستان به دنیای کودکی و از دست دادن معصومیت می پردازد و مفهوم دنیای موازی را مطرح می کند. شخصیت ها در جستجوی «واندرلند» هستند، جایی که شاید بتوانند از واقعیت تلخ فرار کنند، اما این جستجو آن ها را به مرز جنون می کشاند. واندرلند می تواند نمادی از یک پناهگاه خیالی یا یک جهان موازی باشد که تنها در ذهن انسان وجود دارد. این داستان با فضایی سوررئال و شاعرانه، به عمق روان انسان نفوذ می کند و نشان می دهد که چگونه خیال و توهم می توانند به بخشی جدایی ناپذیر از واقعیت تبدیل شوند.

بازتاب های مضمونی و روانشناختی در آثار اسماعیلی

پیمان اسماعیلی در «همین امشب برگردیم» و دیگر آثارش، به کاوش عمیقی در لایه های روان انسان و مضامین جهان شمول می پردازد. این کاوش ها، او را به یکی از نویسندگان برجسته در زمینه ادبیات روانشناختی و وهم آلود در ایران تبدیل کرده است.

ترس و اقسام آن: از هراس وجودی تا ناشناخته ها

ترس، بدون شک، دغدغه اصلی و محوری در داستان های اسماعیلی است. او انواع مختلف ترس را به تصویر می کشد: ترس وجودی که از ماهیت خود هستی و پوچی ناشی می شود، ترس از ناشناخته که در مواجهه با موقعیت های مبهم و غیرقابل پیش بینی نمود پیدا می کند، ترس از گذشته که سایه سنگین گناهان و پشیمانی ها را بر حال شخصیت ها می اندازد، و ترس از تنهایی و بیگانگی که اغلب در شخصیت های مهاجر و تک افتاده دیده می شود. این ترس ها نه تنها بر روان شخصیت ها تأثیر می گذارند، بلکه به موتور محرک روایت تبدیل شده و جهت گیری داستان را مشخص می کنند. اسماعیلی با ظرافت، ترس را به بخشی از واقعیت شخصیت ها تبدیل می کند و خواننده را نیز در این تجربه سهیم می سازد.

محو شدن مرزهای واقعیت و خیال

یکی از تکنیک های بارز اسماعیلی، بازی با مرزهای واقعیت و خیال است. او این مرزها را چنان محو می کند که خواننده در وضعیت تعلیق قرار می گیرد و دیگر نمی تواند تشخیص دهد که کدام بخش از روایت واقعی است و کدام بخش زاییده ذهن بیمار یا توهم زده شخصیت هاست. این امر به تعمیق حس دلهره و ابهام در داستان ها کمک می کند و خواننده را مجبور می سازد تا خود به تفسیر و تأویل رویدادها بپردازد. این ابهام، به داستان های اسماعیلی لایه ای فلسفی می بخشد که در آن ماهیت واقعیت مورد پرسش قرار می گیرد.

تنهایی، بیگانگی و حس مهاجرت

شخصیت های داستان های «همین امشب برگردیم» غالباً افرادی تنها و بیگانه هستند که در موقعیت های ناآشنا و دور از خانه خود به سر می برند. حس مهاجرت و از دست دادن ریشه ها، به عمیق تر شدن این تنهایی و بیگانگی کمک می کند. آن ها در تلاش برای یافتن جایگاهی در جهانی جدید، با چالش های هویتی و روانی بزرگی روبرو می شوند که گاه آن ها را به سمت فروپاشی می کشاند. اسماعیلی به زیبایی نشان می دهد که چگونه این بیگانگی می تواند به بستری برای رشد هراس های درونی و توهمات تبدیل شود.

گناه و بار پشیمانی: سایه گذشته بر اکنون

در برخی داستان ها، به ویژه «دنیای آب»، مضمون پشیمانی و گناه به وضوح دیده می شود. شخصیت ها با باری از گذشته دست و پنجه نرم می کنند که لحظه به لحظه حال آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. این گناهان، چه آشکار و چه پنهان، به صورت کابوسی دائمی بر روان آن ها سنگینی می کنند و آن ها را از آرامش دور می سازند. اسماعیلی به کاوش در تأثیرات روانشناختی گناه و چگونگی تبدیل شدن آن به یک نیروی مخرب در زندگی انسان می پردازد.

نقد اجتماعی: بازتاب های پنهان در لایه های داستان

اگرچه داستان های اسماعیلی بیشتر بر مضامین روانشناختی و درونی تمرکز دارند، اما می توان رگه هایی از نقد اجتماعی پنهان را نیز در آن ها یافت. وضعیت مهاجران، چالش های زندگی در جوامع غربی، و تأثیر مدرنیته بر روان انسان، از جمله موضوعاتی است که می توان در لایه های پنهان داستان های او مشاهده کرد. این نقدها به صورت مستقیم بیان نمی شوند، بلکه از طریق تجربیات و رنج های شخصیت ها، به خواننده منتقل می گردند و او را به تأمل درباره وضعیت انسان معاصر و جوامعی که در آن زندگی می کند، وامی دارند.

سبک و ساختار نوشتاری پیمان اسماعیلی

پیمان اسماعیلی نه تنها در انتخاب مضامین، بلکه در شیوه نگارش و ساختار داستان هایش نیز رویکردی متفاوت و نوآورانه دارد که به او اجازه می دهد فضایی متمایز و تأثیرگذار خلق کند.

زبان و فضاسازی: خلق تعلیق با واژه ها

زبان اسماعیلی سلیس، روان و در عین حال پر از تعلیق است. او با استفاده از توصیفات دقیق و جزئی نگر، فضاسازی های قدرتمندی انجام می دهد که خواننده را به عمق داستان می کشانند. این فضاسازی ها تنها به توصیف محیط نمی پردازند، بلکه حس و حال شخصیت ها و جو عمومی داستان را نیز به خوبی منتقل می کنند. جملات کوتاه و بریده بریده، در کنار مکالمات مبهم و پر از سکوت، به ایجاد حس دلهره و اضطراب در خواننده کمک شایانی می کند. او از واژه ها نه تنها برای بیان، بلکه برای القای حس و ایجاد فضایی ملموس و البته وهم آلود بهره می برد.

روایت و تکنیک ها: بازی با زمان و دیدگاه

اسماعیلی از تکنیک های روایی متنوعی استفاده می کند. در داستان های «همین امشب برگردیم»، روایت اغلب به صورت اول شخص یا سوم شخص محدود است که به خواننده اجازه می دهد تا از دریچه ذهن شخصیت ها به جهان بنگرد و با ترس ها و دغدغه های آن ها همذات پنداری کند. او گاهی از شیوه روایت غیرخطی و پرش های زمانی نیز بهره می برد که به پیچیدگی و جذابیت داستان ها می افزاید. این پرش ها، گویی قطعاتی از یک پازل را پیش روی خواننده قرار می دهند که او باید برای درک کامل تصویر، آن ها را کنار هم بچیند. این تکنیک ها، ماهیت وهم آلود و پرابهام داستان ها را تقویت می کنند.

نمادها و استعاره ها: لایه های پنهان معنا

در داستان های اسماعیلی، نمادگرایی نقش مهمی ایفا می کند. آب در «دنیای آب» نمادی از گناه و پشیمانی است، یا تونل در داستان «تونل» می تواند نمادی از گذار، ناشناخته، یا حتی مرگ باشد. این نمادها به داستان ها لایه های عمیق تری از معنا می بخشند و خواننده را به تأمل و تفسیر وا می دارند. استعاره ها و تشبیهات نیز به گونه ای به کار می روند که تصاویر ذهنی قوی و تأثیرگذاری را در ذهن خواننده ایجاد کنند و به غنای ادبی اثر بیفزایند. اسماعیلی از طریق این نمادها، به شکلی غیرمستقیم، به مضامین فلسفی و روانشناختی عمیق تری می پردازد.

الگوسازی دلهره: تکنیک های تعلیق در داستان گویی

یکی از برجسته ترین توانایی های پیمان اسماعیلی، توانایی او در القای حس دلهره و تعلیق است. او از طریق چندین تکنیک به این مهم دست می یابد: جملات کوتاه و بریده بریده که حس اضطراب را منتقل می کنند، مکالمات مبهم و ناقص که اطلاعات را قطره چکانی به خواننده می دهند، و توصیفات محیطی که به جای زیبایی، بر غریب بودن و تهدیدآمیز بودن فضا تأکید دارند. این عوامل دست به دست هم می دهند تا خواننده در هر لحظه انتظار یک اتفاق ناگوار یا غیرمنتظره را داشته باشد، بدون آنکه دقیقاً بداند چه چیزی در انتظار اوست. این مهارت در ایجاد تعلیق، «همین امشب برگردیم» را به یک تجربه فراموش نشدنی تبدیل می کند.

جایگاه همین امشب برگردیم در ادبیات معاصر ایران

«همین امشب برگردیم» نه تنها یک مجموعه داستان جذاب، بلکه اثری است که در ادبیات معاصر ایران جایگاه ویژه ای دارد. مهم ترین دلیل این جایگاه، کسب جایزه ادبی معتبر احمد محمود در سال ۱۳۹۶ است. جایزه احمد محمود که به یادبود نویسنده برجسته ایرانی، احمد محمود، برگزار می شود، یکی از ارزنده ترین جوایز ادبی در ایران است و انتخاب یک اثر به عنوان برنده، نشان دهنده کیفیت بالای ادبی و ارزش های روایی آن است. این جایزه، «همین امشب برگردیم» را به عنوان یک اثر پیشرو و تأثیرگذار در داستان نویسی کوتاه فارسی معرفی کرد.

علاوه بر جایزه احمد محمود، این مجموعه داستان در چندین رویداد و نظرسنجی ادبی دیگر نیز مورد توجه قرار گرفته است. نامزدی در مرحله نهایی اولین دوره جایزه دوسالانه ادبی شیراز و همچنین هفتمین دوره جایزه ادبی هفت اقلیم، نشان دهنده این است که منتقدان و داوران ادبی، این کتاب را در میان آثار برجسته سال خود قرار داده اند. همچنین، انتخاب به عنوان برگزیده نظرسنجی مجله تجربه در سال ۱۳۹۵ و برگزیده بهترین مجموعه داستان منتشر شده در نشر چشمه در همان سال، حاکی از استقبال گسترده تر از سوی خوانندگان و صاحب نظران است.

تأثیر این جوایز و افتخارات بر شناساندن اثر و نویسنده، غیرقابل انکار است. این موفقیت ها نه تنها پیمان اسماعیلی را به عنوان یک نویسنده توانا و صاحب سبک معرفی کرد، بلکه توجهات را به سمت ژانر وحشت روانشناختی و داستان های کوتاه با مضامین عمیق تر جلب نمود. «همین امشب برگردیم» نشان داد که داستان کوتاه در ایران پتانسیل های بسیاری برای کاوش در پیچیدگی های ذهن انسان و خلق تجربه های ادبی نوین دارد. این کتاب به نمادی از توانایی ادبیات معاصر ایران در پرداختن به موضوعات جهان شمول با رویکردی بومی تبدیل شده است.

«این جوایز نه تنها اعتبار او را در محافل ادبی تثبیت کرده، بلکه نشان دهنده آن است که داستان هایش فراتر از یک سرگرمی ساده، به کاوش های عمیق فلسفی و روانشناختی می پردازند.»

مخاطبان همین امشب برگردیم: چه کسانی باید این کتاب را بخوانند؟

«همین امشب برگردیم» اثری است که برای طیف وسیعی از خوانندگان، به ویژه آن هایی که به دنبال تجربه های ادبی متفاوت و عمیق هستند، جذاب خواهد بود. اگر به داستان های کوتاه فارسی علاقه دارید و از مواجهه با قلمی تازه و غیرمنتظره لذت می برید، این مجموعه داستان انتخاب بسیار مناسبی است.

• اگر از علاقه مندان به ادبیات معاصر ایران هستید و به خصوص به داستان های کوتاه با فضایی وهم آلود و روانشناختی جذب می شوید، این کتاب قطعاً شما را مجذوب خواهد کرد.
• اگر دانشجو یا پژوهشگر ادبیات هستید و به دنبال تحلیل و نقد عمیق تر آثار پیمان اسماعیلی یا ژانر وحشت/روانشناختی در ایران می گردید، این مجموعه می تواند منبعی غنی برای مطالعه شما باشد.
• برای خوانندگان کنجکاو که می خواهند قبل از خرید یا خواندن کتاب، با محتوا و فضای آن آشنا شوند، این خلاصه و تحلیل به درک بهتری از اثر کمک خواهد کرد.
• اگر از طرفداران پیمان اسماعیلی هستید و می خواهید اطلاعات جامع تری درباره این اثر خاص او به دست آورید، این مقاله برای شما نوشته شده است.
• و در نهایت، اگر به دنبال کتاب های برنده جوایز ادبی هستید، «همین امشب برگردیم» که برنده جایزه ادبی احمد محمود است، می تواند انتخابی ارزشمند باشد.

خواندن این مجموعه داستان، لذتی خاص و منحصربه فرد را به ارمغان می آورد؛ لذتی که از هم نشینی با ترس ها و ابهامات ذهن انسان سرچشمه می گیرد و خواننده را به تأمل در ماهیت واقعیت و خیال وامی دارد. خود را برای یک سفر غیرمنتظره و تأثیرگذار آماده کنید.

مروری بر بخشی از کتاب: لمس فضای داستان

برای درک بهتر فضای داستانی و قلم پیمان اسماعیلی، توجه به بخشی از داستان «دنیای آب» خالی از لطف نیست. این قسمت، نمونه ای از فضاسازی خاص، تعلیق و مضامین عمیق او را به نمایش می گذارد:

«من یک بار از اقیانوس رد شدم و نمُردم. چهار سال پیش سوار قایق ماهی گیری کوچکی با سی و چهارتا جلیقهٔ نجات. ما نود و دو نفر بودیم که سوار شدیم و چهل و یک نفرمان سالم رسیدند استرالیا. برای کسی که زن بارداری را آرام هُل داده و انداخته توی آب، رد شدن دوباره از این اقیانوس ترسناک است. حتا اگر بی خیال روی صندلی قایق بزرگی نشسته باشد و دختر و زنش هم زل زده باشند به آب شفاف اقیانوس و ماهی های خوش رنگی که آن زیر بین مرجان ها می چرخند. قایقی که از شهر کوچکی راه افتاده سمت صخره های بزرگ مرجانی. جایی که جنگل است و صخره هایی که زیر آب تا کیلومترها راه کشیده اند.

هوا خوب است و از سمتِ دماغهٔ قایق باد خنکی روی پوست آدم می نشیند. با انگشت به دهانم اشاره می کنم تا فروغ قمقمهٔ آب را دستم بدهد. عطش دارم. چهار سال است هر آبی که می خورم انگار آب همین اقیانوس است. درسا دستم را می کشد و می خواهد مجموعهٔ کروی شکلی از ماهی های فسفری را نشانم بدهد که کناره های بدنهٔ قایق شنا می کنند. می گوید خوب است که کشتی چرخ ندارد وگرنه زیر چرخ هاش له می شدند. فروغ به درسا چشم غره می رود. از این می ترسد که روحیهٔ درسا پسرانه شده باشد. درسا دوست دارد فوتبال بازی کند و بقیهٔ دخترها را دست بیندازد. گاهی هم به دوست ها و همکلاس هاش زور می گوید. مثلاً موقع بازی کردن خودش را جلوتر از بقیه جا می زند و چندبار پشت سرهم سوار چرخ وفلک می شود. یا سُرسُره. یا هر چیز دیگری که بشود توی پارک ها و مدرسه های این جا پیدا کرد. چند وقت پیش هم معلمش تلفن زده بود که درسا یکی از همکلاس هاش را مجبور کرده تا جایش را توی کلاس به او بدهد. فروغ خیلی عصبانی بود. شب موقع خواب خیلی آرام چندبار گفته بود درسا شکل بچه های همسنش نیست. من هم گفته بودم این چیزها طبیعی است. فروغ پشتش را به من کرده بود و پتو را تا روی شانه هاش کشیده بود بالا، ولی من نور صفحهٔ موبایلش را می دیدم که توی تاریکی افتاده بود روی بالش.»

نظرگاه منتقدان و خوانندگان

مجموعه داستان «همین امشب برگردیم» از زمان انتشار خود، بازخوردهای قابل توجهی را از سوی منتقدان ادبی و خوانندگان دریافت کرده است. بسیاری از منتقدان، قدرت فضاسازی و توانایی پیمان اسماعیلی در خلق تعلیق و پرداختن به ابعاد روانشناختی انسان را ستوده اند. آن ها این مجموعه را اثری «وهم آلود» و «غیرکلیشه ای» دانسته اند که مرزهای داستان نویسی معاصر فارسی را گسترش می دهد و به ژانر وحشت روانشناختی عمق می بخشد.

خوانندگان نیز تجربه متفاوتی از خواندن این کتاب داشته اند. برخی به شدت مجذوب فضای دلهره آور و غیرقابل پیش بینی داستان ها شده و اذعان کرده اند که «با خوندن داستان ها دلهره و اضطراب گرفتند»، که نشان از موفقیت نویسنده در القای حس مورد نظر دارد. عده ای دیگر، این کتاب را اثری «خوب ولی خیلی تلخ و دلگیر» توصیف کرده اند که نشان دهنده عمق و جدیت مضامین آن است. در مجموع، همگان بر این باورند که اسماعیلی با «همین امشب برگردیم» یک تجربه خواندنی خاص و فراموش نشدنی را ارائه کرده که ذهن را به چالش می کشد و تا مدت ها پس از اتمام کتاب، درگیر خود نگه می دارد.

سخن پایانی و پیشنهاد مطالعه

«همین امشب برگردیم» اثری است که فراتر از یک مجموعه داستان کوتاه معمولی، خواننده را به سفری اکتشافی در اعماق روان انسان دعوت می کند. پیمان اسماعیلی با خلق فضایی وهم آلود، شخصیت هایی تنها و داستان هایی پر از ابهام، توانسته است هراس های درونی بشر را به شکلی ملموس و تأثیرگذار به تصویر بکشد. این کتاب با دریافت جایزه ادبی احمد محمود، جایگاه خود را در ادبیات معاصر ایران تثبیت کرده و به عنوان یکی از برجسته ترین آثار در ژانر وحشت روانشناختی شناخته می شود.

اگر به دنبال تجربه ای متفاوت، عمیق و چالش برانگیز در دنیای ادبیات هستید، مطالعه کامل «همین امشب برگردیم» به شما به شدت توصیه می شود. این کتاب نه تنها شما را سرگرم خواهد کرد، بلکه به تأمل در ماهیت ترس، واقعیت، خیال و تنهایی وامی دارد و شاید دریچه ای جدید به سوی درک پیچیدگی های وجود انسان برایتان بگشاید. فرصت این سفر ادبی بی نظیر را از دست ندهید.