جنگنده ای که بمب هسته ای هم آن را نابود نمی کرد! / عکس

به گزارش خبرگزاری نکستونز، در سال 1945 (1324) و پس از پایان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به هواپیمای جت پشتیبانی برای همراهی بمب افکن ها در خاک شوروی نیاز پیدا کرد. «کلی جانسون» طراح ارشد لاکهیدز این وظیفه سخت را بر عهده گرفت.

F-80 Shooting Star، اولین جت عملیاتی نیروی هوایی، به دلیل پیکربندی بال مستقیمی که داشت، در عملکرد پرسرعت به مشکل خورده بود و جانسون در صدد برآمد تا به این مشکل غلبه کند.

حاصل این تلاش آن شد که XF-90 به دماغه سوزنی، بال های 35 درجه و ساختاری مستحکم از آلیاژ آلومینیوم 75T با استحکام بالا مجهز شود. XF-90 با این ویژگی ها می توانست تا 12 برابر شتاب گرانش را تحمل کند.

این تغییرات باعث شد تا XF-90 به سختی تیرآهن شود و با وزن 9 تن، با جت مدرن F-16 قابل مقایسه باشد. این جنگنده به مخازن سوخت برای برد طولانی 3700 کیلومتر، یک صندلی پرتابی (اجکت) و برآافزایی برای افزایش نیروی برآ و به حداقل رساندن پسا (مقاومت هوا) مجهز شود.

دو نمونه اولیه XF-90 و XF-90A با استانداردهای حال حاضر طراحی شد. با این حال، قدرت XF-90A به عملکرد آن در هوا محدود نمی شد.

در 15 آوریل 1952 جنگنده XF-90A هدف آزمایش های هسته ای قرار گرفت؛ این آزمایش ها زمانی آغاز شد که یک فروند بمب افکن B-50 ، بمب هسته ای یک کیلوتنی مارک 4 را در فاصله 800 متری جنگنده پارک شده پرتاب کرد.

جت ترک هایی خورد، اما کلیت آن سالم ماند و پس از 106 ساعت تعمیر، دوباره پرواز کرد. سرانجام موعد تست هسته ای دوم فرا رسید و  در اول ماه مه، بمبی 19 کیلوتنی، XF-90 را متلاشی کرد و انفجار، دم و بال های هواپیما را جدا کرد.

هواپیما سپس به عنوان بخشی از تمرین آموزشی به منطقه 11 نوادا منتقل شد. در سال 2001، لاشه پرتودهی شده با دقت جدا شد و پس از آلودگی زدایی به موزه نیروی هوایی ایالات متحده در دیتون، اوهایو منتقل شد.

منبع: msn

227227