تعداد آدم های نقاشی های شلوغ شمردنی شد!

به گزارش نکستونز کاربردهای هوش مصنوعی ظاهراً بی پایان است و حالا موزه ی «پرادو» واقع در مادرید در جریان پروژه ای با عنوان «شمارش در پرادو» از هوش مصنوعی استفاده می کند تا تعداد افراد و اشیای موجود در نقاشی هایش را بشمارد. بله درست شنیدید و در واقع این کاری است که برای چشم انسان به طرز شگفت انگیزی دشوار است.

مغز ما در فرآیندی به نام subitizing یا درک سریع و دقیق تعداد عناصر یک مجموعه مهارت دار اما فقط برای تعداد مشخصی این قابلیت وجود دارد. برای گروه های پنج تایی یا بیشتر دیگر نیاز به شمارش عمدی داریم. حالا وقتی صحبت از نقاشی هایی پر از جمعیت در موزه پرادو باشد چرا از هوش مصنوعی کمک نگیریم؟
این موزه اسپانیایی اخیراً یک نظرسنجی منتشر کرده و از مردم خواسته تا به تخمین تعداد افراد در نقاشی های شلوغی مانند «نمایی از آمفی تئاتر روم باستان» اثر «ویویانو کوداتزی»( Viviano Codazzi) (۱۶۰۴–۱۶۷۰) کمک کنند. در این نقاشی جمعیتی انبوه جایگاه های کلوسئوم را پر کرده اند.

 به نظر می رسد که تلاش برای شمردن تک تک افراد در نقاشی هایی از رژه های بزرگ یا تجمعات عظیم تقریباً غیرممکن است. اینجاست که هوش مصنوعی وارد می شود. موزه با شرکت اسپانیایی «Sherpa.ai» همکاری کرده تا این چالش را حل کند.
اگر در نظرسنجی ۱۲ سوالی «شمارش در پرادو» شرکت کنید دلیل کمک گرفتن از «Sherpa.ai» را درک می کنید که با کمک یک سیستم هوش مصنوعی که برای شمارش اشیای تکراری آموزش دیده است در این پروژه شرکت کرده است.

آیا می توانید حدس بزنید چند بانوی در نقاشی «سنت اورسولا با یازده هزار دوشیزه» (حدود ۱۴۹۰) اثر هنرمندی ناشناس که تاریخ هنر او را «استاد یازده هزار دوشیزه» نامیده حضور دارند؟ واقعیت این است: تنها ۱۳۹ نفر ـ بیشترشان فقط با بخش هایی از فرق سر تیره و پیشانی شان مشخص هستند.

اما نقاشی کلوسئوم چطور؟ ۱۸۲۷ نفر در حال تماشای رویداد هستند.

موزه پرادو امیدوار است دانستن دقیق تعداد افراد در این صحنه های شلوغ به درک بهتر ما از این آثار و نحوه استفاده هنرمندان از تعدد و تکرار کمک کند.

این موزه سال هاست که به دنبال استفاده از کاربردهای جدید هوش مصنوعی است. در سال ۲۰۱۹ شروع به همکاری با یک موتور درک زبان طبیعی برای توسعه متون تفسیری در وب سایت خود کرد. در سال ۲۰۲۳ با پروژه FrAI Angelico همکاری کرد تا به آموزش هوش مصنوعی برای دیدن و تفسیر آثار مجموعه بپردازد.

پرادو تنها موزه ای نیست که از هوش مصنوعی برای بررسی آثارش بهره می گیرد. در سال ۲۰۲۳ حسن اوگِیل استاد محاسبات تصویری در دانشگاه بردفورد انگلستان با استفاده از یک مدل یادگیری عمیق به بررسی نقاشی «مدونا دلا رزا» (مادونا با گل رز) پرداخت که به «رافائل» استاد رنسانس ایتالیایی نسبت داده می شود.

الگوریتم مورد استفاده که مدعی است می تواند ضربات قلم مو را با دقت ۹۸ درصد تشخیص دهد دریافت که بیشتر بخش های این نقاشی واقعاً کار رافائل است اما چهره ی یوسف توسط هنرمندی دیگر کشیده شده است. با این حال وب سایت پرادو همچنان این اثر را به عنوان اثری اصیل از رافائل معرفی می کند.

پایان خبر نکستونز