تقاضای شفافیت

معلوم نیست چرا مسیولان دولتی به رفتار مشارکت ریز ادامه می دهند؛ با این خط مشی، اعتماد عمومی آسیب بیشتری می بیند که اثر خود را در میزان مشارکت در انتخابات می گذارد.

چند ماه پیش تعداد زیادی به عنوان خبرنگار و همراه و دادزن و تور تفریحی به مسابقات جام جهانی قطر سفر کردند که بازخوردی منفی داشت. انتظار می رفت آن سیاست لااقل در بازی های جام ملت های آسیا اصلاح شود اما متاسفانه در بی اعتنایی کامل، تداوم یافت.

در فقره قبلی البته حوزه مطبوعاتی وزارت اشاد در اقدامی قابل تحسین، اسامی خبرنگارانی را که با هزینه خود به دوحه برده بود اعلام کرد اما ده ها تن دیگر را کسی گردن نگرفت و این ابهام به زخمی ناسور تبدیل شد.

اگر مسافران با ضوابط حرفه ای گزینش می شدند رسوایی جیمی جامپ هم اتفاق نمی افتاد. از فدراسیون فوتبال انتظار می رود باور عملی خود به شفافیت را نشان دهد و اسامی همه کسانی را که خرج آنان به عنوان تیم، همراه، خبرنگار، دادزن و یا هر عنوان دیگری متقبل شده به تفکیک هزینه اعلام کند. این هزینه ها از محل منابع عمومی (و در نگاه اعتقادی: بیت المال) صورت می گیرد و افکار عمومی حق دارد از آن مطلع باشد. غیر از این ممکن است ظاهرا سکوت کند اما این سکوت که ناشی عدم اقناع است خشم فروخورده تولید می کند و با قهر و نفرت اثر خود را در جاهای دیگر می گذارد.

شفافیت، اکسیر است و اگرچه در کوتاه مدت هزینه هایی دارد اما با ایجاد پاسخ گویی، نقشی بازدارنده در تصمیمات غلط و ویژه خواری بازی می کند و اعتمادساز است؛ سرمایه اجتماعی را بالا می برد و منافع ملی را تامین می کند.

*منتشر شده در سایت خبرورزشی :

https://www.khabarvarzeshi.com/news/449457/%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%B6%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D9%81%D8%A7%D9%81%DB%8C%D8%AA